– চকু চৰহা — লোকৰ ভাল দেখিব নোৱৰা ৷

– চকু পোৰা — লোকৰ ভাল দেখি সহিব নোৱৰা ৷

– চকু লগা — টোপনি অহা ৷

– চকু দিয়া — সাৱধান হোৱা, পাবলৈ ইচ্চা কৰা ৷

– চকু মুদা — মৃত্যু হোৱা ৷

– চকুত লগা — ধুনীয়া হোৱা ৷

– চকু ফুৰা — ওপৰে ওপৰে চোৱা ৷

– কথা চহকী — বৰকৈ যি কথা কয় ৷

– কথা গৰকা — ভাল বেয়া যি গমি চায় ৷

– কথা ক — ভাব প্ৰকাশ কৰ ৷

– কথা হ — আলোচনা কৰ ৷

– কপাল ফুলা — সৌভাগ্য উপস্থিত হোৱা ৷

– কপাল ফুটা — দুৰ্ভাগ্য উপস্থিত হোৱা ৷

– কপাল ধিওৱা — আশাৰে বাট চোৱা ৷

– কপালৰ ঘাম মাটিত পেলোৱা — অতি পৰিশ্ৰম কৰা ৷

– কপাল ধোৱা — আশা এৰা ৷

– কাণ কটা — নিলাজ, দুষ্ট ৷

– কাণ দিয়া — মনোযোগ দিয়া ৷

– কাণ পতা — শুনিবলৈ সাজু হোৱা ৷

– কাণ বাগৰা — লোকৰ মুখে শুনা ৷

– কাণ এৰা — মনোযোগ নিদিয়া ৷

– কাণ কৰা — মনোযোগ দিয়া ৷

– কাণ সৰালি মৰা — নুশুনা ভাও জোৰা ৷

– কাণে কাণ মাৰি — কোনো মতে ৷

– কঁকাল ভগা — দুৰ্বল হোৱা, ক্ষমতাহীন হোৱা ৷

– কঁকাল পৰা — বুঢ়া হোৱা, দুৰ্বল হোৱা৷

– কঁকাল বন্ধা — কোনো কামলৈ সাজু হোৱা, সষ্টম হোৱা ৷

– কঁকাল দঙা — পুনৰ শক্তি লাভ কৰা, পুনৰ টনকিয়াল হোৱা ৷

– আঁঠু লোৱা — সন্মান দেখুৱাবলৈ আঁঠু কাঢ়ি সেৱা কৰা ৷

– আঁঠুত সোণ বিচাৰ — কাম নকৰাকৈ ধন-সম্পদৰ আকাংক্ষা কৰা ৷

– গা ধৰা — শকত হোৱা ৷

– গা এৰা দিয়া — সম্পৰ্ক এৰা বা মনোযোগ নিদিয়া ৷

– গা দাঙি কোৱা — সাহস কৰি কোৱা ৷

– গা ৰখা — হানি বা নষ্টৰ পৰা ৰক্ষা কৰা ৷

– গা পাতি লোৱা — কোনো কাম কৰিবলৈ দায়িত্ব লোৱা বা মান্তি হোৱা ৷

– গা গধুৰ — এলেহুৱা ৷

– গা ঘেলাই ফুৰা — কাম- বন নকৰি ধুন মাৰি ফুৰা ৷

– গা ধৰ — শকত হ ৷

– গাৰ নোম ডাল ডাল হ — ভয়ত শিয়ঁৰি উঠ ৷

– গা চেবা — সন্দেহ হোৱা ৷

– গা দাং — নৰিয়াৰ পৰা উঠা ৷

– গা তোলা — দায়িত্ব বহন কৰা, মান্তি হোৱা ৷

– গা জুৰা — সন্তোষ পোৱা ৷

– গা লৰাই কৰা — মনোযোগ দি কোনো কাম কৰা ৷

– গা নচুৱাই ফুৰা — কাম নকৰি এনেয়ে ঘূৰা-পকা কৰি ফুৰা ৷

– গাত হাত দিয়া — মৰিওৱা বা অপদস্থ কৰা ৷

– গা জোৰা — যথেষ্ট হোৱা, অটা ৷

– গা সৰা — বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পৰা , দায়িত্বৰ পৰা অব্যাহতি পোৱা ৷

– গা ৰোৱা — কোনোমতে ৰক্ষা পৰা ৷

– গা তোলা — পুনৰ টনকিয়াল হোৱা ৷

– গা ভাৰী — গৰ্ভৱতী ৷

– গা ঘেলাই ফুৰা —কাম-বন নকৰি ধুন মাৰি ফুৰা ৷

– গা ৰাঁই জাঁই কৰা — চাটি-ফুটি কৰা বা অস্থিৰ হোৱা ৷

– চকু ৰোৱা — দেখিবলৈ ধুনীয়া বা আকৰ্ষণীয় ৷

– চকু ফুৰাই চোৱা — ওপৰে ওপৰে চোৱা ৷

– চকু মুদা কুলি —প্ৰবঞ্চক,ফাকি দিয়া ব্যক্তি ৷

– চকুত ধুলি মৰা — ফাকি দিয়া ৷

– চকুৰ পচাৰতে — নিমিষতে , ক্ষন্তেকতে ৷

– চকুৰ কুটা — অপ্ৰিয় ৷

– চকুৰ মণি — অতি প্ৰিয় বা আদৰৰ ৷

– চকু জুৰ পৰা — চাই সন্তোষ পোৱা ৷

– চকু মেলি চোৱা — অনুগ্ৰহ কৰা ৷

– চকু ৰখা — যত্ন কৰা, ভালদৰে মন কৰা ৷

– চকু এৰা — আশা নকৰা, মনোযোগ দিবলৈ এৰা ৷

– মুখ লগা — আনৰ চকুত পৰি শ্ৰীহানী হোৱা বা অপকাৰ হোৱা ৷

– মুখ নোহোৱা — গঢ় লগাই কথা ক’ব নোৱাৰা ৷

– মুখ মেলা — আনলৈ আশা কৰা ৷

– মুখ মৰা — নিমাত হোৱা ৷

– মুখ বজোৱা — কাজিয়া কৰা ৷

– মুখ ফালি কোৱা — স্পষ্টকৈ কোৱা ৷

– মুখলৈ চোৱা — মৰম বা দয়া কৰা ৷

– মুখত সোপা দিয়া — মাত নাইকিয়া কৰা , নিমাত কৰা ৷

– মুখৰ ভাত কাঢ়ি নিয়া — পোৱা সুবিধা নিজৰ অকৰ্মণ্যতাৰ বাবে হেৰুওৱা বা আনে জোৰ কৰি নিয়া ৷

– মুখেৰে সাত হাল বোৱা — ফিতাহি মাৰি কথা কোৱা ৷

– মুখ পাতি ধৰা — আনৰ কথাত নিজে সোমোৱা ৷

– মুখ উজলোৱা — নাম জনাজাত কৰা ৷

– মুখ উফন্দা — অসন্তোষ ভাৱ দেখুৱা ৷

– দাঁত লগা — লোকৰ চকু পৰাত অমংগল হোৱা ৷

– দাঁতে ওঁঠে নলগা — কোনো কাজিয়া পেচাল নোহোৱা ৷

– দাঁত নাই — সাহস নথকা, সামৰ্থ্য নাই ৷

– হাত এৰা — দায়িত্ব এৰা ৷

– হাত কৰা — নিজৰ কৰা লোৱা , নিজৰ অধীনলৈ অনা ৷

– হাত ঘলা — আনৰ বস্তুৰ প্ৰতি লোভ কৰা ৷

– হাত চোৱা — মংগল চোৱা বা ভাল – বেয়া বিচাৰ কৰা ৷

– হাত দিয়া — কোনো কামত ধৰা ৷

– হাত পতা — ভিক্ষা কৰা, কোনো বস্তু খোজা ৷

– হাত ধৰা — টানকৈ চলা , কৰিব নোৱাৰা হোৱা ৷

– হাত পৰা — অধোগতি , তললৈ নমা ৷

– হাত থকা — প্ৰভাৱ থকা ৷

– হাত ঊঠা — উন্নতি হোৱা , কৃতকাৰ্য হোৱা ৷

– হাত অহা — অভ্যাস হোৱা ৷

– হাত মৰা — লুকুৱাই লোকৰ বস্তু নিজৰ কৰা ৷

– হাত মেলা — নোপোৱা বস্তুৰ প্ৰতি হেঁপাহ কৰা ৷

– হাত সৰা — ৰক্ষা পোৱা , পলাই যোৱা, মুক্তি পোৱা ৷

– হাত সাৱতা — কোনো কাম নকৰি এনেয়ে থকা ৷

– হাত বাগৰা — আনে ব্যৱহাৰ কৰাৰ পিছত পোৱা ৷

– হাত মুকলি — খৰছী, অবাবত খৰচ কৰা ৷

– হাত খালি — টকা – পইছা নথকা ৷

– হাত টান — কৃপণ, চিকতা ৷

– হাত চুটি — ক্ষমতাহীন, অভাৱী মানুহ ৷

– হাত দীঘল — ক্ষমতাশালী ৷

– হাতে-লোতে — অপৰাধ কৰি থকা অৱস্থাতে ধৰা পেলোৱা ৷

– হাত ধোৱা — আশা এৰা বা সম্পৰ্ক এৰা ৷

– হাত লৰ — চোৰ স্বভাৱ ৷

– হাতৰ মুঠিত ৰখা — নিজৰ অধীনত ৰখা ৷

– হাতে ভৰিয়ে ধৰা — কাবৌ-কোকালি কৰা ৷

– হাতে নামাৰি ভাতে মৰা — দেখাকৈ অপকাৰ নকৰি নেদেখাকৈ অপকাৰ কৰা ৷

– হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে — গোপনে , মনে মনে ৷

– হাত বুলোৱা — মৰম কৰা ৷

– হাত যোৰ কৰা — প্ৰাৰ্থনা কৰা ৷

– হাত উজান দিয়া — কামত সহায় কৰা ৷

– হাড়-ছাল ওলোৱা — অতি ক্ষীণ ৷

– হাড়ক মাটি কৰা — অতিৰিক্ত পৰিশ্ৰম কৰা ৷

– হাড়লৈকে চিন — ভিতৰলৈকে অৰ্থাৎ অতি ভালকৈ চিনি পোৱা ৷

– হাড় ভগা বন — কঠিন কাম ৷

– হাড়ত বন গজা — বহুদিনৰ আগতে মৰা ৷

– হাড় পেলোৱা — মৃত্যু হোৱা ৷

– হাড় নাইকিয়া জিভা — লাগ বান্ধ নোহোৱাকৈ বা বিবেচনা নকৰাকৈ কথা কোৱা মানুহ ৷

– হিয়া ধুনা — কান্দি ব্যাকুল হোৱা ৷

– হিয়া ধাকুৰীয়া — শোকত ব্যাকুল হোৱা ৷

– হিয়াৰ আমঠু — প্ৰিয়তম লোক ৷

– অজীন পাতকী — মিলিব নোৱাৰা, দন্দুৰা লোক ৷

– অথাই সাগৰ — ডাঙৰ বিপদ ৷

– অমাতৰ মাত — শুনিবলৈ শুৱলা নাত ৷

– অলপ পানীৰ মাছ — দুৰ্বল , নিমাখিত ৷

– অচিন কাঠৰ থোৰা — অপৰিচিত ৷

– অহুত কাণে পহুৰ কাণে — উৰা বাতৰি, ঘুনুক ঘানাককৈ শুণা ৷

– আকোৰ গোঁজালি — একেটা কথাত লাগি থকা ৷

– অটোম টোকাৰি — পৰিপাটি ৷

– আথে – বেথে — অতি সাদৰৰ ৷

– আমঠু ক’লা পৰা — মনত বৰ আঘাত পোৱা ৷

– আকাশী সৰগ ভাগি পৰা — ডাঙৰ বিপদ হোৱা ৷

– আলিবাটত চালি ধৰা — ধুন মাৰি ফুৰা ৷

– আজল মঠ — জানিও নজনা ভাও ধৰা ৷

– আভুৱা ভৰা — ঠগ, প্ৰবঞ্চনা কৰা ৷

– আকাশত চাং পতা — অস্বাভাৱিক কল্পনা কৰা ৷

– আলৈ-আথানি — নিৰাশ্ৰয় বা নি:সহায় ৷